30 mayıs 2014 Mehmet dede Atatürk gibi kalbimizde

2.ci sınıfı tamamladığın şu günlerde, bisiklet binmek, kitap okumak,resim yapmak, meydanda arkadaşların ile buluşmak günlük faaliyetler içinde.

Biz seni köy tavukları ile karıştırıp, çiftlik tavuğu olmaktan kurtarmaya çalışıyoruz, ancak bunu çok da başarmış değiliz.Çünkü bir türlü içimiz rahat olmuyor ve mutlaka sen dışarıya çıktığında birileri yakınlarında oluyor.
Bu kişi şu günlerde babaannen.
Çünkü o bize destek olmak için yanımıza geldi.Destek olunacak konu ise Mehmet dedenin hastalığı ilerledi ve ben onunla çok zaman geçirmek istiyordum. Belki biraz rahatlamasına katkımız olur diye, belki şifa bulmasına yardım ederiz diye etrafında olmak istedik.Babaannen eve ve sana baktı bizde dedene...

Ancak 30 mayıs 2014 de son katkılarımızı yaptık ağzına zemzem suyu damlatırken, yasin okurken onu uğurladık.




geçmişten gelen resimleri ile onu anmak istedim.
Çocuklarıyla, damatlarıyla, torunlarıyla hep gururlanmış onlara servet değerinde olduklarını hissettirmekten hiç çekinmemiş  her biriyle ayrı bir özen ile ilgilenmiş, her biri için ayrı ayrı kaygılanmış ve umut dolu gelecek hayal etmiş,iyimser, tatlı, merhametli,şefkatli adam,canım babam rahat uyu.

Sana uyuyor dedik bir kaç gün sonra tabiki ters bir şeyler olduğunu anladın, senin seviyende anlattık,
Sende dedin ki 'Atatürk gibi artık oda kalbimde'...

Popular posts from this blog

Büyük Dilemma. Çocuklarımızın güçlü kanatları olması için uğraştık, şimdi arkalarından bakıyoruz.

Erotostenes Tübitak projesi ' o da ne'